غریبان بی نشان

پس از عمری غریبی و بی نشانی خدا می خواست در غربت بمانی از آن جسم شریف و پاکت ای دوست پلاکی بازگشت و استخوانی .

شب شهادت خانم فاطمه زهرا(س) شبی که دولاله به خون خفته دو تا مرد آسمانی میهمان مردمان خطه خونرنگ شهیدان ،شهر مهاجر و انصار بودند با فاطمه خانم آماده شدیم و رفتیم حسینیه از در که داخل شدیم منقلب شدم و به گریه افتادم فاطمه خانم پرسید مامان برای چه گریه می کنی گفتم دو شهید را آوره اند و میهمان ما ،بعد از کلی سوال و جواب از شهید و شهادت و دشمن کیه پرسید شهدا کجایند گفتم برو سمت محراب گفت مامان اونجا نامحرمه گفتم تو که حجابت کامله بالاخره رفت و برگشت دیدم خیلی متاثر شده گفت چرا اینها خاکی اند منظورش را نفهمیدم خیال کردم سنگری گه تابوت شهدا را روی آن گذاشته اند می گه، تا اینکه گفت چرا آنها را دوباره از خاک بیرون آورده اند،تازه متوجه شدم منظورش چیه قبلا از مردن پرسیده بود من هم به او گفته بودم که ما از خاکیم و دوباره به خاک می رویم ،همچنان در حال بحث با فاطمه خانم بودم که یکی از پیرزن های حاضر در برنامه به من گفت این توضیحاتت برای این بچه 4 ساله خوب نیست و چرا چادر سرش می کنی من هم گفتم اتفاقا اگر امثال شما برای فرزندانتان از شهید و شهادت می گفتید الان وضعیت دختران در خیابانهای سنندج اینگونه نبود اگر می گفتید که ما امنیتمان را از خون شهیدان داریم لااقل حرمت زن بودن خود را حفظ می کردند .